دانشمندان ژاپنی در عرصه مواد پیشرفته، دستاوردی شگرف رقم زده‌اند: آلیاژهای فوق مقاوم با تحمل دمایی بی‌نظیر تا 600 درجه سانتی‌گراد. این مواد نوین که با نام “آلیاژهای پراکنده‌شده با اکسید” (ODS) شناخته می‌شوند، نقش کلیدی در ساخت راکتورهای همجوشی هسته‌ای ایفا می‌کنند.
همجوشی هسته‌ای، به عنوان منبعی بالقوه برای انرژی پاک آینده، به متریال‌هایی با استحکام و مقاومت بالا در برابر حرارت و خوردگی شدید نیازمند است. چرا که در واکنش‌های همجوشی، دمای بسیار بالا می‌تواند به ساختار مواد آسیب جدی وارد کند.
آلیاژهای ODS به لطف ذرات ریز اکسیدی در ساختار خود، از مقاومت استثنایی در برابر حرارت، خوردگی و سایش برخوردارند. همین ویژگی‌ها آن‌ها را به گزینه‌ای ایده‌آل برای استفاده در راکتورهای همجوشی تبدیل کرده است.
آزمایش‌های اخیر محققان ژاپنی نشان داده است که این آلیاژها در دمای 600 درجه سانتی‌گراد و در تماس با فلزات مایع خنک‌کننده راکتور، عملکرد فوق‌العاده‌ای از خود نشان می‌دهند. این آلیاژها لایه‌ای محافظ اکسیدی بر روی سطح خود تشکیل می‌دهند که از آن‌ها در برابر خوردگی محافظت می‌کند؛ لایه‌ای که حتی در شرایط سخت و در مجاورت با فلزات مایع خورنده، ثبات خود را حفظ می‌کند.
این پیشرفت علمی، گامی بزرگ در مسیر توسعه راکتورهای همجوشی هسته‌ای محسوب می‌شود. با به‌کارگیری این آلیاژها، می‌توان به راکتورهایی با طول عمر بیشتر و راندمان بالاتر دست یافت. کاربرد این آلیاژها فراتر از حوزه انرژی هسته‌ای است و می‌توان از آن‌ها در صنایع پیشرفته‌ای چون هوافضا و تولید انرژی‌های نو نیز بهره برد.
به طور خلاصه، آلیاژهای جدید ژاپنی با مقاومت بی‌نظیر خود در برابر دما و خوردگی، آینده‌ای روشن‌تر با انرژی پاک و پایدار را نوید می‌دهند. این موفقیت فصل جدیدی در علم مواد و فناوری همجوشی هسته‌ای به ارمغان آورده است.
