بازیخوانی، فضاسازی و انتخاب بهترین گزینه پاس؛ اصول فراموش شده در فوتبال ایران

“`html

فوتبال ایران با چالش‌های متعددی دست و پنجه نرم می‌کند که ریشه‌یابی هر یک نیازمند بررسی‌های گسترده است. اما یکی از دلایل اصلی کیفیت پایین بازی‌های تیم‌های ایرانی، عدم توجه به اصول بنیادین فوتبال مدرن است. پس از هر مسابقه‌ی مهم، به جای پرداختن به ریشه‌ی مشکلات، اغلب به عوامل سطحی همچون اشتباهات داوری و موقعیت‌های از دست رفته اشاره می‌شود. این در حالی است که صداوسیما و کارشناسان نیز به این رویه‌ی سطحی دامن زده و از پرداختن به مسائل اساسی خودداری می‌کنند.

برای ارتقای سطح فوتبال، باید به عمق مشکلات نفوذ کرد. چرا تیم‌ها در حملات، ضدحمله‌ها، دفاع، پرسینگ، کنترل توپ و دیگر جنبه‌های فنی ضعیف عمل می‌کنند؟ اگر بازی‌های رئال مادرید و بارسلونا را الگو قرار دهیم، به نکات مهمی دست می‌یابیم. در فوتبال ایران، به حواشی و جنبه‌های فنی تاکتیکی به طور فزاینده‌ای توجه می‌شود، اما برخی مربیان در سطوح پایه و حتی حرفه‌ای، از دانش و مهارت کافی در این زمینه‌ها برخوردار نیستند و یا نمی‌توانند آموخته‌های خود را به نحو احسن اجرا کنند.

یکی از اصول کلیدی، “انتخاب بهترین گزینه برای پاس دادن” است. بازیکنان ایرانی به ندرت بهترین گزینه را انتخاب می‌کنند. این مهارت با تمرین مستمر و آموزش صحیح در رده‌های پایه قابل‌کسب است. بازیکنان تیم‌های مطرح جهان، با تکیه بر این مهارت، تصمیمات صحیحی می‌گیرند و بازی کم‌اشتباهی ارائه می‌دهند.

بسیاری از بازیکنان ایرانی بدون منطق و فلسفه‌ی مشخصی پاس می‌دهند، چرا که آموزش‌های تخصصی لازم را ندیده‌اند. مربیان نیز به این نکته‌ی مهم توجه کافی نداشته و تمرینات هدفمند در این زمینه انجام نداده‌اند. در تیم‌های رئال مادرید و بارسلونا، بیش از 90 درصد پاس‌ها بهترین انتخاب ممکن است، اما در ایران، این رقم در خوش‌بینانه‌ترین حالت به 60 درصد می‌رسد. این مسئله منجر به بازی‌های پر اشتباه و عدم شکل‌گیری تاکتیک‌های مؤثر می‌شود.

ریشه‌ی این مشکل به آموزش‌های ناقص و سطحی برمی‌گردد. یکی دیگر از عوامل مؤثر، “بازی‌خوانی” است که بازیکنان ایرانی در آن بسیار ضعیف هستند. این ضعف ناشی از عدم آموزش صحیح در رده‌های پایه است. عدم توجه به آموزش صحیح بازی‌خوانی و انتخاب بهترین گزینه برای پاس دادن، باعث شده است که سال‌ها از افتخارات بزرگ بین‌المللی بی‌نصیب بمانیم.

از دیگر مشکلات، “عدم آگاهی از فضاسازی جهت بازی با توپ و بدون توپ” است. اگر بازیکنان از نظر فنی، روحی و روانی آماده باشند اما نتوانند بازی‌خوانی و فضاسازی کنند، و یا بهترین گزینه برای پاس دادن را تشخیص ندهند، قطعا شاهد فوتبال کم‌کیفیتی خواهیم بود. مربیان و بازیکنان باید به این موارد توجه بیشتری کنند.

با آموزش اصولی و هدفمند و رعایت سه نکته‌ی اساسی (انتخاب بهترین گزینه برای پاس، بازی‌خوانی و فضاسازی)، سطح فوتبال ایران ارتقا خواهد یافت. با شناخت بهتر زمان، بازی‌خوانی و آگاهی از فضا، می‌توان تاکتیک‌ها را با بالاترین راندمان اجرا کرد.

مجله خبری شهر

“`

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا