Here’s a rewritten version of the provided text in Farsi, aiming for approximately 50% dissimilarity while maintaining the core message. The image tag has been moved to the end, and the requested link added.
“`html
ستاره زرگر، در مصاحبه‌ای با ایسنا، از وضعیت اسفناک سرعت دوچرخه‌سواری زنان ایران پرده برداشت. به گفته‌ی او، پیشرفت در این رشته مستلزم برگزاری اردوهای متعدد است؛ اردوهایی که به دلیل کم‌کاری فدراسیون به حداقل رسیده است. رقابت با دوچرخه‌سواران مدال‌آور آسیایی و جهانی، بدون حمایت‌های لازم، امری محال است. حضور در مسابقات کاپ آسیا نیز با هزینه شخصی انجام می‌شده است.
وی با اشاره به سیاست‌های غلط فدراسیون، توضیح داد: قبل از برگزاری اردوها، رکوردهای غیرممکن و دست‌نیافتنی برای اعزام به مسابقات تعیین می‌شد. به عبارتی، انتظار می‌رفت رکوردهایی را کسب کنیم که فقط با تمرینات منظم و تحت نظر مربیان تیم ملی امکان‌پذیر بود. این در حالی است که این رکوردها قبل از شروع اردوها درخواست می‌شد!
زرگر با بیان اینکه پس از رفتن نایب رئیس قبلی فدراسیون، حمایت‌ها به کلی قطع شده، افزود: خانم ساکی سرمایه‌گذاری قابل توجهی در بخش سرعت انجام می‌دادند. اما پس از رفتن ایشان، بخش سرعت عملاً کنار گذاشته شد و حتی برای شرکت در مسابقات نیز باید خودمان هزینه‌ها را تامین کنیم. جذب اسپانسر نیز با توجه به عدم پخش مسابقات دوچرخه‌سواری بانوان در تلویزیون، بسیار دشوار است.
این دوچرخه‌سوار جوان با اشاره به ورود خود به عرصه مربیگری، ابراز تاسف کرد: در ۲۳ سالگی که اوج دوران حرفه‌ای یک دوچرخه‌سوار سرعت است، به حاشیه رانده شده‌ام. هیچ‌گونه تماسی از سوی فدراسیون برای حمایت دریافت نکرده‌ام. حتی در مسابقات قهرمانی کشور، به دلیل نبود دوچرخه‌سواران سرعت، دوچرخه‌سواران استقامتی مجبور به شرکت در بخش سرعت شده‌اند! من اکنون مربی بدنسازی و دوچرخه‌سواری در خوزستان هستم و مجبورم در این سن به مربیگری روی آورم، در حالی که باید در میادین ورزشی می‌درخشیدم. فدراسیون هم دوچرخه‌سواران سرعت زن و مرد را بدون هیچ توجیهی رها کرده است.
او در پاسخ به این سوال که آیا با برگزاری یکی دو اردو در پیست سیمانی می‌توان در سطح آسیا نتیجه گرفت، گفت: سال‌هاست که نیاز به پیست چوبی را گوشزد کرده‌ایم. در سرعت، صدم ثانیه‌ها تعیین‌کننده هستند. حتی درخواست کرده‌ایم که حداقل یک ماه قبل از مسابقات به محل برگزاری اعزام شویم تا با پیست چوبی آشنا شویم. اما فقط دو سه روز قبل از مسابقات به آنجا می‌رویم و به دلیل ناآشنایی با پیست، گاهی حتی زمین می‌خوریم!
زرگر در خصوص تجهیزات، گفت: دوچرخه‌ی من متعلق به سال ۲۰۱۸ است و باید با دوچرخه‌سوارانی رقابت کنم که از دوچرخه‌های مدل ۲۰۲۴ استفاده می‌کنند. در دوچرخه‌سواری سرعت، تجهیزات نقش بسیار مهمی دارد و به روز بودن تجهیزات، مستقیماً بر رکوردها تاثیر می‌گذارد. تجهیزات و روش‌های تمرینی ما قدیمی است، در حالی که کشورهای دیگر نه تنها تجهیزات مدرن دارند، بلکه از سیستم‌های آنالیزور نیز استفاده می‌کنند. دوچرخه‌سواری رشته پرهزینه‌ای است و یک دوچرخه‌سوار به تنهایی نمی‌تواند از پس تامین تجهیزات برآید. فدراسیون باید در این زمینه مسئولیت خود را به طور جدی انجام دهد.
“`